ประวัติของบาร์บีคิว

บาร์บีคิว หมายถึง วิธีการสำหรับการทำอาหารด้วยประเภทเนื้อสัตว์ด้วยความร้อนหรือควันร้อนของไฟในการรมควันอย่างช้าๆหรือแม้กระทั่งการใช้เตาไฟฟ้า,ก๊าซและรวมถึงการประยุกต์ใช้ เช่นการหมัก,ทาเครื่องเทศหรือทาน้ำมันระหว่างประกอบอาหารบาร์บีคิวสุกมักอยู่ในสิ่งแวดล้อมภายนอกโดยการรมควันไม้หรือถ่าน ในเตาอิฐหรือโลหะขนาดใหญ่หรือเตาอบที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อวัตถุประสงค์นี้

ต้นกำเนิดไม่แน่ชัดทั้งกิจกรรมทำอาหารและความหมายในตัวเองแต่เชื่อว่ามาจากภาษาแถบทะเลแคริบเบียนซึ่งเป็นภาษายุโรปในรูปbarbacoa แปลว่าหลุมไฟ อธิบายถึงการทำอาหารด้วยการรมควันเนื้อ (มักเป็นแพะ)มีหลักฐานกว้างขวางว่าทั้งสองคำและเทคนิคการทำอาหารกระจายออกจากแคริบเบี้ยนแล้วไปสเปน,โปรตุเกส, ฝรั่งเศส และ อังกฤษบันทึกแรกของคำในภาษาอังกฤษใช้ในค.ศ. 1697 โดยโจรสลัดอังกฤษ William Dampier

ที่มา ประวัติของบาร์บีคิว